Je zult zien dat er verschillende ‘gaten’ in de tijdlijn zitten. Ik behandel alleen de tijdperiodes die van belang zijn geweest voor de ontwikkeling van thee. Nadat Keizer Shen Nong thee ontdekte in 2737BC, is de volgende belangrijke periode een tijd later.

Han Dynastie

In de Han Dynastie (206BC-220AD) vond China’s ‘First golden age’ plaats. De Chinezen begonnen met het vergroten van hun land, de Zijderoute ontstond, en het Boeddhisme, Taoïsme en Confucianisme ontstond. Gedurende deze periode wordt thee alleen gedronken door de elite. Denk hierbij aan dichters, wetenschappers en adel. In deze periode worden de zogenoemde ‘theetegels’ gemaakt. Eerst worden hompen thee met een soort rijstebrij nat gemaakt en tot theetegel geperst en daarna gedroogd. Op deze manier bleef de thee langer goed en was het makkelijker te vervoeren. Als men de thee dan wilde drinken werden er stukken van de tegel afgebroken. Vervolgens werd dit met allerlei andere ingrediënten gekookt tot een soort pap. Dit is wat ‘Boiled tea’ genoemd word.

Wij Westerlingen zijn deze manier van thee drinken niet gewend. Maar er zijn nog steeds plekken op de wereld waar op deze manier, of een afgeleide daarvan, thee gedronken wordt.

3 Empires

Aan het einde van de Han Dynastie bestond China niet meer uit 12 empires, maar nog maar uit 3. In de periode van de 3 empires (220-280) waren er drie keizers (Wu, Wei en Shu). Deze keizers vonden het belangrijker om tijdens festiviteiten thee te schenken in plaats van sake. Door deze ontwikkeling werd thee als belangrijk beschouwd.

Tang Dynastie

Thee ging langere tijd geen ontwikkeling door, en in de Tang Dynastie (618-906) vind er weer een nieuwe ontwikkeling plaats. De monniken kwamen er achter dat thee zowel opwekkend als kalmerend werkt, en begonnen met het drinken van thee om beter te kunnen mediteren. In de Tang Dynastie werd ook het eerste theeboek (Cha Jing) geschreven door Lu Yu (733-804). Lu Yu was een wees die opgroeide in het klooster en vanaf zijn 16e begon hij met rondreizen door China. In zijn boek behandeld hij verschillende thee onderwerpen heel uitgebreid. Zo omschrijft hij de plant en de productie, behandeld hij waterkwaliteit en smaak, en licht hij de medicinale aspecten van thee uit. Ook omschrijft hij dat alle ingrediënten van de theetegels onnodig zijn, behalve zout. Hier vind een verandering plaats in de samenstelling van de theetegels.

Lu Yu is tot op de dag van vandaag nog steeds een belangrijk persoon in de theewereld. Hij schreef het eerste theeboek, maar was ook de eerste die over theeservies en thee toebehoren schreef. Zijn boek en zijn invloed hebben voor grote veranderingen gezorgd, die in latere tijdsperiodes een snelle ontwikkeling doorgaan. Maar hierover vertel ik je meer in mijn volgende blog. Dat blog is gelijk het laatste gedeelte van de Chinese Thee Geschiedenis, daarna maken we de stap naar de Japanse theegeschiedenis!

Ik hoop dat jullie de volgende keer weer meelezen! En als er vragen of opmerkingen zijn, laat ze achter in de comments!