We hebben allemaal wel eens gehoord van Pokémon, instant-ramen, geisha of bonsai. Ook sushi-restaurants zijn inmiddels niet meer weg te denken uit ons dagelijks leven. Of spreek ik nu te veel uit eigen ervaring? In elk geval, in ons dagelijkse leven zijn er overal Japanse cultuursnippers om ons heen. Ook in mijn kinderjaren (zei de 23-jarige oma) waren Aziatische en Japanse cultuurelementen al gangbaar in Nederland, maar mijn echte fascinatie voor Japan begon iets later.
'Memoirs of a Geisha'
Toen ik een jaar of 13 was zag ik voor het eerst de film 'Memoirs of a Geisha' op de televisie. Ik was op slag verliefd. Het was mooi, het was weelderig en het was oneindig fascinerend. Dit romantische portret van het Japan van 1920 tot 1940 betoverde me. Misschien was het verhaal een sprookje was wat ik op die leeftijd nog nét niet helemaal kon begrijpen, maar de interesse naar de Japanse cultuur was niet meer bij me weg te krijgen.
Mijn moeder merkte mijn interesse voor Japan op en voorzag me van het boek Shogun. Ik deed een dappere poging om het te lezen, maar helaas bleek het lezen van Shogun voor een puber toch nog wat hoog gegrepen. Om je een idee te geven, Shogun bevat ongeveer net zo veel woorden als de volledige The Lord of the Rings boekenserie. Iets anders dan maar. Anime en manga deden hun intrede en ik begon met het luisteren van Japanse muziek. Ook zocht ik naar talloze andere moderne en traditionele Japanse cultuuruitingen. Op mijn computer zocht ik alles op: lolita-mode, kimono, mythes, gebruiken, geloven, cosplay; alles kwam aan bod. Ondanks de relatief accepterende pubers in mijn klas werd dit toch een beetje gek gevonden. Ik zocht mijn uitweg in fora als Aniway, Gaiaonline en uiteindelijk ImmortalGeisha.
Doei spaargeld
Kort daarna begon ik met het sparen van kimono's. (Nee, van Dale, dit is geen "ochtendgewaad met wijde mouwen".) Voor het kerstgala op de middelbare school kocht ik een furisode: een formele kimono voor ongetrouwde jongedames met langere mouwen. Ongeveer zevenhonderd euro lichter stond ik zo trots als een pauw in een echte Japanse outfit op het kerstgala te shinen. Dat het totaal ongeschikt en een beetje getikt was
realiseerde ik me pas op het gala zelf. Ik besefte me dat ik hierin totaal niet kon dansen, en eigenlijk vrijwel niks kon doen wat je doorgaans op een schoolgala doet. Het was allemaal prima, ik voelde me prachtig. Stiekem had ik misschien zelfs de hele avond voor een spiegel gestaan. Misschien.
Hobby
Inmiddels zijn we bijna tien jaar verder en is het stukje kimono wel de grootste Japans getinte hobby geworden. Het is voor mij een stukje kunst, cultuur en geschiedenis om te dragen. Letterlijk en figuurlijk. Daarnaast is het natuurlijk ook gewoon een ontzettend leuke manier van bezig zijn met mode, Japan en creatieve zelfexpressie. Laten we eerlijk zijn, wie vind het nou niet leuk om zichzelf te verkleden?
Toch heb ik vaak overwogen om te stoppen met het sparen en dragen van kimono's. Het is een behoorlijke investering en nou niet echt de meest logische hobby voor in Nederland. In de pubertijd ben je al vrij onzeker en de schuine blikken en nare opmerkingen van anderen kennen soms geen genade. Ondanks dat mensen het vaak vreemd vinden en er niet altijd een gepast situatie is om kimono te dragen, ben ik er nog steeds mee bezig. Ik kan het niet laten, het hoort gewoon bij me, heeft misschien zelfs een beetje bijgedragen aan wie ik ben. Het heeft er onder andere voor gezorgd dat ik altijd interesse bleef houden in Japan en volgend jaar die kant op ga. Wees dus voorbereid: je zult het onderwerp 'kimono' nog vaak terug lezen in mijn blogs.
Benieuwd geworden? In mijn volgende blog vertel ik je wat in mijn mening de belangrijkste kimono feiten zijn, wat kitsuke is, en wat er verder allemaal bij komt kijken.
Jaaa, kimono!
Ze zitten ook lekker… ^^
Weer met plezier gelezen.
Heel goed dat je altijd achter je ideeën blijft staan.
Het heeft je gebracht waar je nu bent, en laat je jou lang gekoesterde wens, namelijk voor een tijdje naar Japan gaan, uitkomen.
Ik kijk alweer uit naar je volgende blog.
Gr. Henk Houet